Weg met het taboe op Sleeping apart together!

'Vroeger' sliep ik overal doorheen. Onweer, m'n broer die stomdronken thuiskwam, vuurwerk, er was weinig waar ik wakker van werd voordat de wekker ging. Toen ik moeder werd, veranderde dat direct; elk zuchtje hoorde ik en sindsdien slaap ik een stuk lichter. Af en toe heb ik periodes dat ik om niks wakker kan worden en als manlief dan op z'n rug naast me ligt te zagen, duurt het even voordat ik weer in slaap val. Met alle ongezellige gevolgen van dien...

In ons vorige huis hadden we geen logeerkamer, maar in dit huis wel. Deze kamer wordt voornamelijk door m'n man gebruikt als muziekkamer, maar er staat ook een comfortabel eenpersoonsbed. Een paar maanden geleden hebben we het voor het eerst gedaan.... sleeping apart together...

Het begon met m'n man, die verkouden was. Ik neem aan dat iedereen zich kan voorstellen hoe iemand klinkt, die met een volle neus op z'n rug ligt te slapen. Een aantal nachten maakte ik hem wakker, zodat hij wat neusspray kon gebruiken, maar nadat hij zich daarna had omgedraaid en binnen 20 seconden weer verder sliep, lag ik nog minstens een half uur wakker. Toen dit tafereel zich twee of drie keer per nacht ging herhalen, was ik de wanhoop nabij.... Dit kon vast anders!

M'n man voelde zich ook bezwaard als ik de volgende ochtend vertelde dat ik zo beroerd had geslapen en dat hij daar eigenlijk debet aan was. 's Nachts sliep hij zelf ook niet heel relaxed meer, omdat hij probeerde zo min mogelijk geluid te maken. Dus... in een weekend is hij voor een nacht in het logeerbed gedoken en hebben we allebei een hele nacht heerlijk doorgeslapen.

Nu is het zo dat ik zo goed als elke avond (veel) eerder naar bed ga dan manlief. Ik heb eigenlijk nooit problemen met inslapen, als ik het licht uitknip en ik draai me om, slaap ik meestal al. Ik hoor manlief ook nooit naar bed komen, daar slaap ik dan weer wel doorheen. In de weekenden heeft onze puberdochter vaak allerlei feestjes of filmavondjes. Meestal lig ik dan al lang en breed in bed als ze thuis komt, maar ze meldt zich wel altijd even als ze binnen is.

Dan ben ik dus klaarwakker en ga ik liggen hopen dat ik snel weer in slaap val. Vaak is het dan zo dat ik net wegdoezel als manlief weer op z'n rug gaat liggen met de bijbehorende zucht- en snurkgeluiden en ik daar zwaar gefrustreerd naast lig. Daarom slapen we nu in de weekenden soms wel eens een nachtje apart zodat ik heerlijk door kan slapen en manlief lekker uit kan slapen, waar ik dan weer minder behoefte aan heb. Dit is absoluut geen teken dat er iets mis is in onze relatie en ook heeft het geen invloed op ons seksleven, want elke ouder van een puber weet dat je daar in deze fase wat creatief mee om moet gaan, toch?

Er schijnt een behoorlijk taboe te rusten op het SAT-ten, maar ik zie alleen maar voordelen. Het hoeft van mij zeker niet elke nacht, maar zo'n nachtje in het weekend, waarop ik het bed voor mezelf heb en ik kan genieten van een lange nacht slaap, zorgt er voor dat ik er weer tegenaan kan. Ik heb voor mezelf de regels m.b.t. slaaphygiëne eens opgezocht, misschien steek ik er nog wat van op!

En hoe is dit bij jullie? Liggen jullie wel eens wakker door je bedgenoot?

Liefs,
Lin ✿